မလြမ္းဘူး၊မလြမ္းဘူးဆိုျပီး
မလြမ္းဖူးသလိုမ်ိဳး လြမ္းေနလိုက္ရတာ
ၾကိဳးၾကာငွက္ေတြ ေတာင္အရပ္ကိုျပန္လာတာ မသိလိုက္ဘူး။
အနာဂတ္ဆိုတာ
မိုးၾကိဳးသြားေပၚ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ျပီး
သက္တန္ ့ၾကီး ျပိဳလာတာကို
တစ္ကိုယ္တည္းေစာင့္ေနရသလိုမ်ိဳး။
တစ္ခါတစ္ေလ ပုသိမ္ျမိဳ ့ၾကီးျဖစ္ခ်င္တယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ရန္ကုန္-ပုသိမ္ကားလမ္းမၾကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလက် ေသာ့ခ်ိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတတ္တဲ့
ေငြေရာင္လက္ကိုင္ဖုန္းေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္။
ေတာင္ပံမပါတဲ့ ရက္စြဲေတြကို
ေခါင္းအံုးအိပ္ရတာဟာ
ငါ့အတြက္ေတာ့
သံသရာေတြ ျခားေနရသလိုပဲ။
ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္
ဒီျမစ္ကိုေက်ာ္ရင္၊
ဒီေတာင္ကိုေက်ာ္ရင္၊
ရန္ကုန္ျမိဳ ့လမ္းမေတြရဲ ့မာယာအေၾကာင္း
မင္းကိုငါ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
တို ့မ်ားဘ၀ေတြက
မိုးရြာျပီးစ ညေနခင္းေတြလို။
ဟြန္းသံကင္းမဲ့ဇုန္ရဲ ့
သနပ္ခါးပါးပါးကိုယ္သင္းနံ ့ေလးေရ
ေရသန္ဘူးခြံမရွိေတာ့တဲ့
ကားမွတ္တိုင္ေလးနံေဘးမွာ
မင္းရွိရာ ငါေျပးမလာနိုင္ခဲ့ဘူး။
ကဲ...ၾကည့္
မလြမ္းဘူး၊မလြမ္းဘူးဆိုျပီး
မလြမ္းဖူးသလိုမ်ိဳး
လြမ္းေနလိုက္မိတာ။
No comments:
Post a Comment