ေကာင္းကင္ကုိက်ေနာ္ေမာ့္ၾကည့္လုိက္တယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအျပည့္နဲ႔ေပါ့
က်ေနာ္ၾကည့္ေနတဲ့မိုးေကာင္ကင္ႀကီး
အင္မတန္မွက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္
ၾကယ္ေလးေတြလဲမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔
ဖိုးလမင္းႀကီးကေတာ့ တေယာက္တည္း
၀ုိင္း၀ုိင္းစက္စက္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးေပါ့
မိုးတိမ္ကေလးေတြအနည္းငယ္ေတာ့ေတြ႔ေနရတယ္
သူတုိ႔ကေတာ့တျဖည္းျဖည္းျခင္းေရြ႕ေနပါလား
ကမၻာေလာကႀကီးတခုလုံးသာယာလွပေနတယ္
ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလုိက္တာေနာ္
၀ါး႐ုံေဘးနာကပ္ေထာင္ထားတဲ့
ဂစ္တာအိုကိုဆြဲယူမိၿပီးတီးဖုိ႔ျပင္တယ္။
အား
စူးရွရွအသံတခုနားထဲတိုး၀င္လာတယ္
ဘာသံပါလိမ့္
မီးေရာင္မွိန္မွိန္နဲ႔ေဆး႐ုံကိုလွမ္းၾကည့္မိတယ္
အားမရွိတဲ့မီးေရာင္နဲ႔ အားမရွိတဲ့လူနာမ်ား
ေဆးထုိးအပ္ေတြ ေဆးသြင္းအပ္ေတြ
ေန႔စဥ္အခ်ိန္ပိုအလုပ္ဆင္းေနၾကတယ္
ငါတုိ႔နဲ႔ငွက္ဖ်ားအေပါင္းအသင္းျဖစ္ေနၿပီလား
ေတးဆုိခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားျပန္ၿပီ
၀ါး႐ုံပင္ေလးေတြေလယူရာမွာယိမ္းႏြဲ႔ေနဆဲ။
လြယ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ေသနတ္
တေမွးမွိတ္လုိ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္
ဟုိဒီနားစြင့္
က်ေနာ့္ကင္းတာ၀န္ေရာက္လာျပန္ၿပီ
ရဲေဘာ္အားလုံးနားၾကပါေစ
တုိ႔အားလုံးမနက္ျဖန္ဆုိတာ
ရွိတယ္မရွိဘူးမေသခ်ာေသးဘူး
ခံစားခ်က္ေတြခဏေဘးခ်ိတ္လို႔
ေကာင္းကင္ကုိလည္းေမာ့မၾကည့္ေတာ့ဘူး
သဘာ၀အလွလည္းမခံစားေတာ့ဘူး
ေတးသီဖြဲ႔ၿပီးမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
ေသနတ္ကိုင္ၿပီးကင္းေစာင့္ေတာ့မယ္
မီးေရာင္မွိန္မွိန္က်ေနာ့္ဂ်ဴတီခ်ိန္။
No comments:
Post a Comment