လြမ္းဆြတ္ျခင္း
ငိုေနတဲ့ေကာင္းကင္
က်န္ေနတဲ့ရင္ခြင္
ျဖတ္သန္းလာတဲ့ေလၫွင္းရယ္
ဘယ္အခ်ိန္ေတြထိ လြမ္းေနရမလဲ...
သဘာ၀ကေပးတဲ့ မ်က္ရည္
လူေတြသတ္မွတ္တဲ့ ေန႔ေတြ
ဆံုဖုိ႔ Permit ေပးမဲ့ ကံၾကမၼာရယ္
လမသာေတာ့ ညမွာအက်ည္းတန္လွတယ္...
က်န္ေနတဲ့ရင္ခြင္
ျဖတ္သန္းလာတဲ့ေလၫွင္းရယ္
ဘယ္အခ်ိန္ေတြထိ လြမ္းေနရမလဲ...
သဘာ၀ကေပးတဲ့ မ်က္ရည္
လူေတြသတ္မွတ္တဲ့ ေန႔ေတြ
ဆံုဖုိ႔ Permit ေပးမဲ့ ကံၾကမၼာရယ္
လမသာေတာ့ ညမွာအက်ည္းတန္လွတယ္...
အထီးက်န္ျခင္းေတြကို မနက္မွာေသာက္သံုး
က်င္လည္ေနရ ရယ္ၿပံဳးၿပံဳးလူေတြရဲ႕ၾကား
အၿပံဳးေတြကို သူ႕ဆီမွာထားခဲ့လုိ႔ မၿပံဳးႏုိင္
လူမုန္းမွာကိုလဲ ဂရုမစိုက္တာ သူရွိလို႔ပါပဲ...
မနီးစပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ ငါ့တို႔ဘ၀ကို
စိတ္ကူးထဲမွာ ပံုေဖာ္
အိပ္မက္မွာ တည္ေဆာက္လို႔
ငါ့နန္းေတာ္ကို အလည္လာဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါရေစ...
မင္းမရွိတဲ့ ငါ့ရင္မွာလည္း
ေန႔နဲ႔ည ငရဲက်သလိုပဲ
ပူေလာင္ျခင္းေတြက ဦးေဆာင္
ေတြ႕ေနတဲ့စံုတြဲေတြကို အျပစ္ျမင္ေနၿပီ...
No comments:
Post a Comment