Friday, March 16, 2012

ျပန္လာပါ..ခ်စ္သူ
 
ဘယ္ေလာက္ထိေ၀းေ၀းလွမ္းလာဖုိ႔ အသင့္ ငါ့ေျခ ငါ့လက္
နင္ရွိတဲ့ အရပ္မသိေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ
ပုန္းေရွာင္သူကိုမွာ ရွာရတဲ့ခါ
ငါ့ ဘယ္မွာ ေတြ႕မွာလဲ
မိေထြး ......ေရ လံုေအာင္မပုန္းပါနဲ႔။
ညနက္နက္ေတြက နင္မရွိဘဲ အိမ္စက္ရတာ ေက်ာပူေနျပီး
ဘာအျပစ္က ငါ့ကိုထားသြားခဲ့တာလဲ
စိတၱဇလုိ႔မ်ဳိး ရူးသြပ္ဖုိ႔အတြက္ ထားခဲ့တာဆုိ ျပန္လာပါ။
ငါ့ ရူးသြပ္သြားျပီး
နင္မရွိတဲ့ ညကုိ ျဖတ္ရတာဟာ.
အေမွာင္ ထက္နက္မဲတဲ့ ညနဲ႔ တူတယ္။
နင္က အလင္းေရာင္တစ္စလုိ႔မ်ဳးိ
ငါ့ လုိအင္ေတြ ေျဖ႕ဆည္းေပးခဲ့တယ္။
ငါ့ ဆႏၵေတြ ငါ့အိမ္မက္ေတြ နင့္
အားေပးယုယခဲ့တယ္။
တန္ဖုိးဆုိတာက ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ိန္မွ သိတဲ့ တဲမွာ ငါ့မပါဘူး။
နင့္ကို တစ္ခ်ိန္လံုး ငါ့ရင္ထဲမွာ ျမတ္ျမတ္နုိးနုိး တန္ဖုိးထားခဲ့တာ
နင့္အလုိမက်ဖုိ႔
ငါ့ ဘာေတြျပဳခဲမိလုိ႔လဲ ခ်စ္သူ
နွစ္ဦးသေဘာတူ  ခ်စ္ခဲ့ျပီးေတာ့မွ
ငါ့......ဆီက နင္ တိတ္တစ္ဆိတ္ ညင္သာလြန္းစြာ
နင္ထြက္သြားခဲ့တယ္။
နင္ ဘာမွ ယူမသြားဘူးေတာ့ မထင္နဲ႔
ငါ့အသက္ရွင္သန္႔ဖုိ႔ နွလံုးသားေတာ့ နင္ စုပ္ကုိင္ယူသြားခဲ
ျပန္လာပါ......
အမွားဆုိတာ......
ပုထုဇဥ္ပီပီး က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတာပဲ။
နင္...ငါ့တင္တဲ့ ဒီကဗ်ာကို နင္ဖတ္ မိရင္ ျပန္လာပါ။ အရင္အတုိင္ပဲ နင့္ကို ခ်စ္တယ္။

No comments:

Post a Comment